Süper ligde sıkıntılı bir sezon geride kaldı. Galatasaray şampiyon oldu. 4 kupa almayı hedefleyerek başladığı sezonda, Fenerbahçe ‘sıfır’ çekti. Beklenen ve gerçekleşince kimsenin şaşırmayacağı; bedelin İsmail hocaya ödetilmesiydi. İlk işaretler de o yöndeydi. Fenerbahçe’yi takip eden bir futbol yorumcusu, “asıl kurbanın İsmail değil de koç olması gerektiğini Fenerbahçelilerin hatırlaması lazım.” Herkes duysa da duymazdan geldi. Beklenen oldu. Ali Koç kaldı, İsmail Kartal gitti.
Başkan Ali Koç “herkesi yendik, sistemi yenemedik” türünden sözler söyledi. Kendisi başkan kaldığı sürece, Fenerbahçe’yi şampiyon yapmayacak bir yapıdan söz etti. Bu ifade ‘başkanlıktan ayrılmaya hazırlandığı’ şeklinde yorumlandı. “Ben ayrılayım ki; Fenerbahçe’nin şampiyon olamamasındaki, sözünü ettiğim yapının payı ortadan kalkmış olsun” demiş olmalıydı. Aslında daha önceden, sezon sonunda Fenerbahçe başkanlığından ayrılacağını açık açık söylemişti. Ancak sözüyle çelişeni yaptı. Başkanlığa yeniden aday oldu.
Hoca kapma yarışı
Büyük iddialarla başkan olan, ancak 6 yılda takımı şampiyon yapamayan Ali Koç’un karşısına rakip olarak Aziz Yıldırım çıktı. Yıldırım iyi hazırlanmıştı. Net konuşuyor, Fenerbahçe taraftarının, dolayısıyla kongre üyelerinin dikkatini çekmeyi, akıllarını karıştırmayı başarıyordu. Seçim yarışındaki kozlarını peş peşe sıralamaya başladı. Onlardan özellikle biri taraftarı coşturdu. Başkan seçilirse, dünyanın sayılı birkaç hocasından biri kabul edilen Jose Mourinho’yu takımın başına getirecekti. Ali Koç Yıldırım’ın bu vaadini, kendisine karşı bir meydan okuma olarak gördü. Hızlı davrandı ve Jose Mourinho’ya imzayı attırdı. Ne de olsa, o bir Koç idi.
Ali Koç sezonu
Ali Koç Fenerbahçe’yi şampiyon yapmadan kulüpten gitmemeye kararlı. Bunu gerçekleştiremezse, onurunun kırılacağını, karizmasının çökeceğini, başarısızlığının gölgesinin Koç ailesine kadar uzanacağını düşünüyor bile olabilir.
Ali Koç, Fenerbahçe’nin şampiyonluğunu projelendirmek istiyor. Laboratuvar şartlarının hazırlanmasını ve sonucun belirlenmesini istiyor. Sezonu sondan başa doğru dizayn etmek istiyor.
Ali Koç verdiği sözü yerine getirememenin, Fenerbahçe’yi şampiyon yapamamanın baskısı ile zihninde başka bir futbol dünyası kuruyor. Yabancı hakemde ısrar ediyor. Dünyanın her yerinde tartışılan hakem kararlarının tartışılmaz hale getirilmesini istiyor. Bunun için VAR sistemine bir üstVAR sistemi gelmesini, gerekirse VAR kararları için temyize gidilebilmesini bile talep edebilir. Arkası da gelebilir.
Maçların tadı kaçacak, seyirci maçlardan soğuyacak, stadlar neşesini kaybedecek, oyun makineleşecek, futbol, futbolla ilgisi olmayan kavramlarla konuşulup tartışılacak olsa da istiyor.
Taşınamaz iddia
Kulübün adı ne olursa olsun, başkan kim olursa olsun, bu kadar büyük ve keskin iddiayı, nihayetinde yuvarlak bir topla oynanan futbol oyunu taşıyamaz. Taşıtmaya kalkışılırsa, futbol bizim anladığımız anlamda futbol olmaktan çıkar.
Bu anlamda “bir sezon şampiyonluğu Fenere verelim, Ali Koç futbolun yakasını bıraksın” diyenler haklı olabilirler.
Ali Koç, onurunu masaya sürüyorsa baştan yanlış yapıyor. Prestij, gurur, asalet, saygınlık gibi kavramları da masadan uzak tutmalı. Tek cümlelik bir netlikle söylersek; futbol, bütün değişkenlerine hakim olunabilen bir oyun değildir.
Pahalı transferler, dünyaca ünlü bir hoca, seyircinin heyecanı, yönetimin ağırlığı, medyanın desteği, tesisler, imkanlar vs. elbette önemlidir. Ancak hedefe ulaşmak, çok daha karmaşık bir denklemin sonucudur.
Başa dönelim
Futbol tatlı bir rekabettir. Şansına bir gol atıp yenmek de vardır, 90 dakika baskın oynayıp yenilmek de. “Topun canı vardır” derler, doğrudur. Havada kavis çizer, seker yön değiştirir. Kaleci ters ayakta yakalanır, santrafor zor olanı yapar, kale çizgisindeki topu taca atar.
Ali Koç öfkeli ve gergin. Jose Mourinho transferiyle başlayan hazırlıklardan ‘mutlak şampiyonluk hedefi’ çıkarıyorsa yine yanlış yapıyor demektir. Her maç üç ihtimallidir. Üç ihtimalli 38 maçın oynandığı sezon ise çok ihtimalli…
YORUMLAR