Yol ayrımlarına bırakılmış rüzgarlar esiyor.
Umutların kilitli sandıkları açıldı, tebessümün gizini saklamak istemiyorum. Nirvana çağının yüzeysel yalnızlığı selamlar bahşediyor dağlara, gökyüzünün rahmeti kirpiklerime damlıyor.
Sözlerim küçüldükçe büyüyen nefeslerim…
Bir çeşme başı dinginliği bu, İzmir’in en güzel sahillerinde yağmur sesini dinleyen; ufak, ıslak kedi yavrularının boncuk gözleri seyrediyor etrafı. Ve ben kararsız melodilerle dolu şiirler okuyorum.
Dinlenilen bir türkü, bazen ince bir gülüş, bir gitarın teli, umudun toprağa bastığı yerlerde…
Kendime ait bir kelime arıyorum, bilinmeyen seneler karşımda. Ellerimin uzağında bakışları dinliyorum.
Keşkesiz yol ayrımlarında şimdi ellerim kalem tutmuyor. Dizelerimi bıraktığım yerde, özgürlüğümü paylaşıyorum.
Ortak bir takvimin bilinmeyen saatler diyarında, fotoğraf albümlerine sıkıştı kaldı, özlem.
Bu kez renkli kumaşlarla örtülü mahalle teyzelerimiz kadar canlı.
Gemilerin halatları bağlı limanlara,
Ummanlardan gelen kaçamak sesli kızın bakışları çiçek açtı, gözleri parlak,
İzmir’in tüm sokakları bu kez denizi selamlıyor, gökyüzüyle birleştiği yerde…
99 ismin zikri dudaklarımda, avuçlarıma sığdıramadım masa başı sohbetleri de var ve bir de hasbihal edişi var. Huzurun ta kendisi sözleri… O ela bakar dünyaya ben yeşil yeşil bakarım dünyama…
Vazgeçişlerin büyüdüğü yerlerde, sürmeler çekildi gözlerime.
O köşeyi geçerken, kaç kelime eridi dudaklarımda bilmiyorum. Kaç yenilgiyle, kaç sevinçle, kaç umutla yürüdüm o sokakları bilmiyorum.
Gönlümün duraklarına sayısız duygular sığdı. Ben o köşeyi geçerken hangi korkuları düğüm ettim boğazımda! Yutkunamadıklarım alaca renklere boyadı saçlarımı.
Kalbimde, ruhumun bilinmeyen diyarlarında kelamsız sabahlara uyandım. Düşündüm düşündüm ve sevda otağımda ki durakların hamalıyım.
YORUMLAR